Mutluluk nedir? Her insanı aynı sebepler mi mutlu eder? Mutlu olmayı biliyor muyuz?

Üzerine zaman zaman düşündüğüm bir konu bu mutluluk olayı. Durduk yere mutlu olabilenlerden değilim, olamadım hiçbir zaman. Depresif bir ruh haline de sahip değilim aslında. Zaten hep mutlu olmak zorunda olmayı düşünenleri de sağlıklı bulmam.

Çocukluğuma dönüp baktığımda mutluluk sokakta oyundu. Sabah güneş sokağa vurur, karşı komşumuzun bahçesindeki ağaç salınırdı. Akşam babam eve dönerken bana muhakkak gazeteden çıkan bebek giydirme kartları getirirdi. Ne mükemmel bir şeydi o. Kızarmış ekmek kokusu, sokağa gelen dönen salıncaklar. Masum ve çok özlenen kıymetler.

Büyüdüm. Büyüdükçe mutlu olma sebeplerimde değişti tabii herkes gibi. Her dönemin kendine göre haklı ya da saçma sebepleriydi bunlar. Şimdi ise mutluluğum kızımın kahkahasında can buluyor. Gerçek mutluluk.

İçimizdeki şifa gücünün hangi birimiz farkında? Bu gücün farkına varıp kendimizi iyi ve mutlu hissetmenin yolunu bulmak gerek. Ben bu gücün çok sonra farkına vardım. Bu bazen dualarla, bazen dans etmek ile bazen de kendimi birkaç saniye durup dinlemek ile yaşanıyor. Eşimin sesini duymak, ailemle vakit geçirmek, en sevdiğim şarkıyı dinlemek, çocukluğuma şahitlik etmiş güzel bir koku ile karşılaşmak, beni ben yapan ve Büşra’nın içindeki mutluluğu çıkarmak için en güzel yollardan. Güneş de beni çok mutlu eder. Yaratanın ne güzel hediyesi değil mi? Görmek isteyenler için tabii.

Sosyal medyada “mutlu olmanın adımları” diye paylaşımlar görüyorum. Doğru nefes, meditasyon, uyku… Ve buna benzer içselleştirilmiş birçok eylem. İçselleştirilmiş ancak kişiselleştirilememiş olan. Çünkü her insanın iç dünyası farklı.

Bana göre şimdi, anda iyi gelen ve mutlu olma yoluna giden birkaç eylem var. Paylaşmak isterim sizinle de. Öncelikle bize negatif gelen, enerjimizi sömüren her şey ve herkesten uzak durmak. Sevdiğimiz kişiye birkaç dakika sarılıp, şükretmek. Evet şükretmek. Bu eylemin etkisinin de çok sonra farkına vardım. Önce anlamsız gelir bu. Ama ilk olarak diliniz sonra kalbiniz alışır ve şifadır. Çünkü şükrettikçe zihin sahip olduklarının farkına bir kez daha varır. Sevdiklerimize bol bol “seni seviyorum” demek. Şahsıma iyi gelir yazdıklarım. Mutlu olmayı bilenlere…